محبت جتي روح جي راحت هوندي آهي
مختلف روپن ۾ محبت ڪٿي سج جي تيز تپش جيان محسوس ٿيندي آهي ۽ ڪڏهن چنڊ جي روشني، ته ڪٿي وري ڳوڙهن جو خاموش طوفان، ڪٿي وري مرڪ بنجي سيني جي سرزمين کي سرسبز ڪندي آهي، ڪٿي گلن جي خوشبوءِ آهي ته ڪٿي ڪنڊن جي سيج، محبت ڪٿي سپنن جو حسين محل آهي ته ڪٿي دکن جو ويران گهر، محبت ڪٿي روح لئه راحت آهي ته ڪٿي روح لاءِ رنجش آهي، ڪٿي دل آهي ته ڪٿي ڌڙڪن آهي.
۽ سامعين محبت هڪ اهڙو جذبو آهي جيڪو دل ۾ سمنڊ جي لهرن جيان ڇوليون هڻندو نظر ايندو آهي، يا وري پٿر دل کي ميڻ ڪري ڇڏيندو آهي، اهڙو جذبو جيڪو دل جي ويرانين کي رنگينين ۾ تبديل ڪري ڇڏي، اهو ئي جذبو جيڪو انسان کي انسان ٺاهي ٿو، اهڙو جذبو جيڪو پراون کي به پنهنجو بنائي ٿو ۽ محبت هڪ اهڙو گل آهي جيڪو پئسن سان خريد ڪري نٿو سگهجي، پوءِ اهڙي پراسرار داستان کي سمجهڻ ڪو سولو ڪم ڪونهي، تنهن ڪري چوندا آهن ته محبت ڪئي نه ويندي آهي پر محبت پنهنجو پاڻ ٿي ويندي آهي.