عشق بنا ڄڻ زندگي اڌوري آ
اوهان ڏسو ته دنيا جي هر ادب ۾ شاعريءَ ۾ عشق هڪ بنيادي محرڪ رهيو آهي، دنيا جو سڄو ادب، شاعري، مصوري ۽ موسيقي ان عشق جي ڪري ئي ڄميل ڀانئجن ٿيون.
عشق جي ان محرڪ کي ان تخليقي عمل مان جيڪڏهن ڪڍي ڇڏجي ته باقي ڪجهه به نه بچندو، اڻ سڌريل انسان کان سڌريل انسان تائين عشق جو پنڌ ساڳين قدمن سان رهيو آهي، ان پنهنجون دنيائون اڏيون آهن، دنيا جي درد کان انتظارن تائين، اک جي ڳوڙهي کان پيرن جي ڇالن تائين، عشق دنيا جي ادبي تاريخ ۾ هڪ اهم ڪردار ادا ڪرڻ سان گڏ هڪ عجيب سفر به طئي ڪيو آهي، جيڪو مختلف اندازن سان دنيا جي سامهون آهي.
دنيا جي عظيم شاعرن ۽ اديبن عشق جي ان روايت کي پاڻي ڏئي زرخيز پئي ڪيو آهي، عشق جو محرڪ هڪ نازڪ ادا جو وجود آهي، جيڪو خود هڪ شاعري به آهي، هونئن به سماج ۾ سڌريل انسان وٽ، نازڪ صنف جو تصور ۽ اهميت نئين انداز سان اجاگر ٿي آهي، جنهن کان ڪوبه نظريو، انڪار نٿو ڪري سگهي.