رشتن جي ڄار ۾ جڪڙيل انسان
هن لوچيندڙ لوڪ ۾ انسان پنهنجي جنم کان وٺي مختلف رشتن جي ڄار ۾ جڪڙيل رهي ٿو، اهي رشتا ڪي ورثي ۾ کيس نصيب ٿين ٿا ته ڪي وري هو پاڻ جوڙي وٺندو آهي، ليڪن لوڪ جي رسمن انهن کي ٻه الڳ الڳ نانءُ ڏنا آهن، هڪ دل جو رشتو، يعني دوستيءَ جو رشتو جنهن کي هڪ عظيم رشتو ڪوٺيو ويو آهي، جيڪو انسان پاڻ جوڙي ٿو جنهن سان ڪوبه رت جو ڳانڍاپو ڪونه هوندو آهي، ڇو ته دوستيءَ جو رشتو واقعي دل وارو رشتو هوندو آهي، هن سٻنڌ جو جيون آرڀ تڏهن ٿيندو آهي جڏهن پيار، پنهنجائپ، همدردي ۽ محبت جهڙا ڪومل احساس ڪنهن اجنبي اکين سان، من جي معصوم محل کي ڇهن ٿا ته هنن جي هم خيال ۽ هڪجهڙي سوچ اسان جي خاموش خيالي ٻيٽ جي پيٽ تي چنڊ جيئن اڀري، متاثر ڪرڻ لڳندي آهي ته اهي البيلا اجنبي جيون راهه ۾دوستيءَ جو نانءُ ماڻين ۽ اسان پنهنجي دل جا سمورا حال انهن سان اورڻ لڳون ٿا.
هڪ بهترين ۽ سچار دوست الله تبارڪ وتعاليٰ جي طرفان مليل هڪ نعمت هوندو آهي، ڇو ته بهترين يار ۽ دوست هڪ گلاب جي گل وانگر هوندو آهي، ان ڪري پنهنجن سٺن دوستن سان ڪڏهن به دوستي ٽوڙڻ جي ڪوشش نه ڪيو، ڇو ته اهڙا دوست زندگيءَ جو سرمايو هوندا آهن ۽ هميشه يارن دوستن سان پريت جوڙي رکجي ته هميشه سٺو لڳندو آهي.