ڪالم / مضمون

هر پل صليب تي

آفتاب ڌرتي لاءِ به لکيو آهي ته ڌرتي ڌڻين جي ڪچاين ۽ ڪمزورين کي به بي نقاب ڪيو آهي. حڪومتي ۽ سماجي نظام جي سنگدليءَ جا ڇوڏا به لاٿا آهن ته ”سياسي لاٽڙين“ جي عمومي ڪردار کي به اگهاڙو ڪيو آهي. ڪرپشن، بدانتظامي، غلط پاليسين ۽ غلط حڪمت عملين کي انگن- اکرن ۽ شهادتن سان وائکو به ڪيو آهي ته ”فطرت“ سان هٿ چراند ڪرڻ جي نتيجي کان به خبردار ڪيو آهي. ”هر پل صليب تي“ ۾، آفتاب، ڪتاب جي هر هڪ صفحي تي ”پاڻ“ پنهنجي ”وجود“ سان گڏ نظر ايندو رهيو آهي.
  • 4.5/5.0
  • 1947
  • 546
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • آفتاب ميمڻ
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book هر پل صليب تي

  سنڌو...سپت سنڌو

سنڌو.... سپت سنڌو.... ستن دريائن کي پنهنجي آغوش مادر ۾ جاءِ ڏيڻ واري سنڌو... مست موجن واري مهراڻ... سرسوتيءَ جي ريکائن جي امين..... هماليه جي فلڪ بوس برف پوش پهاڙن جي ارڏي، لاڏلي ۽ زور آور سنڌو.... پهاڙن، وادين ۽ ميدانن جو سينو چيري ڌڌڪا ڪندڙ، گجگوڙ ڪندڙ، راڙو ڪندڙ سنڌو.... سنڌو جنهن جي اُڌمن کي بند به روڪي ڪو نه سگهيا. اها سنڌو، اڄ شانت ٿيندي پئي وڃي.... سنڌو ماٺ ٿيندي پئي وڃي..... سنڌو سُڪندي پئي وڃي. سنڌو مرندي پئي وڃي. هماليه، قراقرم ۽ راڪا پوشي جي پهاڙن جو سينو چيري ايندڙ صاف شفاف نيري آسمان جي رنگ واري پاڻيءَ سان لبريز هنزه ندي، کي پنهنجي اڃايل ڪک ۾ سانڍڻ واري سنڌو.... سدا اڃايل.. سڪايل. جذبن ۽ اُڌمن جي ماريل مانديءَ ماءُ جيان هر وقت پنهنجي آغوش کولي رهڻ واري سنڌو.... اڄ ويران پئي ٿيندي وڃي. جت جر وهيو ٿي جار اُت واريءَ واسو ڪيو آهي. ڪٿي آهن اهي ٻلوان! ڪٿي آهن اُهي جوڌا جي رڪ جيان مضبوط جسم ۽ جان ڪيو، اکين ۾ باهه جا ٻرندڙ اُلا کنيو، ڳاٽ اوچو ڪيو ڪفن سر سان ٻڌي، جهونجهار جٿا ٿي جهونگاريندا هئا.... جيئي جيئ!! ڪير جيئي؟ سنڌ جيئي... جيئي جيئي!! سنڌو جيئي! سدا جيئي! کير پئي.. ڪير پيئي؟ امڙ پيئي.... ماءُ پيئي.... سنڌو پيئي.... سنڌو وقت جي ظالم وهڪري سان گڏ سُنڍِ ٿيندي وڃي. سنڌو جي ڇولين ۽ مهراڻ جي مستين جي رنگن کي چوکو ڪندڙ هماليه ماحوليات جي بي رحم چنبي ۾ اچڻ شروع ٿيو آهي. ايندڙ ويهن سالن ۾ هماليه جي برف پوش چوٽين ۾ دفن چارسو ننڍا وڏا گليشيئر ختم ٿي ويندا، ۽ ان ريت پاڻي جي اڻ کٽ ذخيري جي اڻاٺ ٿيندي. هونئن به دنيا ۾ پاڻي جي ذخيري جي اڻاٺ شدت سان محسوس ڪئي پئي وڃي. ايشيا جي اسرندڙ معيشتن ۾ جتي شهري آبادي ۾ اڻ ڳاٽو اضافو آيو آهي اتي ته پاڻي جي ڪمي ايڏي ته شدت سان محسوس ٿي ڪيئي وڃي جو ڪوالالمپور، سينگاپور، جڪارته، منيلا هرجاءِ تي ڄڻ هنگامي صورتحال آهي. ايشيائي بينڪ مطابق ته جي انهن ملڪن ۾ بنيادي ضرورتن لاءِ ئي پاڻي جي فراهمي يقيني بڻائڻي آهي ته ايندڙ سال تائين 50 کان 60 کرب رپيا خرچ ڪرڻا پوندا. سينگاپور ۽ مليشيا سوڌو انهي خطي ۾ جنهن کي ايشيا پيسفڪ ڪري سڏيو ويندو آهي سمونڊ جي پاڻي پيئڻ لائق ٺاهڻ تي زور آهي. پر هتي ته ماجرا ئي ٻي آهي. حالتن تي نظر رکڻ وارا ائين چون ٿا ته ايڪويهين صدي ۾ جي به جهيڙا ٿيندا، سرحدي ڇڪتاڻ ٿيندي تنهن جو ڪارڻ صرف ۽ صرف پاڻي هوندو. ايندڙ ويهن سالن ۾ چار سئو گليشيئر صفحه هستي تان مٽجي وڃن يا هماليه ئي کڻي صوماليه جو صحرا ٿي وڃي اسان جو مسئلو ٻيو آهي. ڪيئن؟ فصلن جي سوڪڙ جو ذميدار پنجاب آهي. سنڌ حڪومت وفاق آڏو احتجاج ڪري (آبپاشيءَ جي سيڪريٽري، عوامي آواز، اڱارو 27 جولاءِ 1999).
”جيستائين هيڊ پنجنند وٽان پاڻي گهربل مقدار ۾ گڊو وٽ نٿو پهچي تيستائين سنڌ ۾ پاڻيءَ جو بحران جاري رهندو. آبپاشي عملدارن جو موقف، عوامي آواز 27 جولاءِ 1999ع).
چشمه لنڪ ڪينال ۾ پاڻي ڇڏي سنڌ جي حقن تي راتاهو هنيو ويو آهي. فصل سڪي ٺوٺ ٿي ويا آهن. سنڌ کي پوري پاڻي ملڻ کانسواءِ چشمه جهلم لنڪ ڪينال کولي نٿي سگهجي. معاهدي جي ڀڃڪڙي ڪيئي ويئي آهي.“ سيد خورسيد شاه ميمبر قومي اسيمبلي جو اسيمبلي ۾ خطاب 24 مئي 1999ع. ”پاڻي جي معاملي تي ايندر ڏهه سالن دوران ننڍن صوبن ۽ پنجاب ۾ ويڙهاند جو خطرو“ (عوامي آواز 27 جولاءِ 1999ع) اڳيان هلندي”عوامي آواز“ لکيو آهي ته ”سنڌو ۾ پاڻي جي وڌيڪ لاٿ زرعي معيشت تباهه ٿيڻ جو خدشو، تربيلا ۽ منگلا وٽان اضافي پاڻي کڻڻ سبب صورتحال سنگين ٿيندي پئي وڃي. خبر جي تفصيل ۾ ڄاڻايل آهي ته ايندڙ ڏهه سالن ۾ پاڻي جو جيڪو وڏو بحران پيدا ٿيندو. تنهن جي سلسلي ۾ پنجاب ۽ سنڌ وچ ۾ پاڻيءَ جي ورهاست واري مسئلي تي وڏو تڪرار جنم وٺندو. وفاقي وزير پاڻي ۽ بجلي گوهر ايوب خان وڌيڪ فتصيل ڏيندي قومي اسيمبلي جي اجلاس کي ٻڌايو ته ايندڙ 25 سالن ۾ ملڪ جي آبادي ٻيڻي ٿي ويندي. پاڻي جي موجوده ذخيرن ۾ اضافي کانسواءِ صورتحال ڳنڀير ٿي ويندي. پاڻي جا ذخيرا 32 سيڪڙو جي حساب سان گهٽجي رهيا آهن. تربيلا منگلا ۾ پاڻي جي ذخيره اندوزي جي سگهه تيزي سان گهٽجي رهي آهي. تربيلا ۽ منگلا جي پاڻي جي ذخيره اندوزي جي سگهه کي وڌائڻ ممڪن ڪونهي. جي ڪو نئون ڊيم ۽ پاڻي جي ذخيره اندوزي جو سرشتو ڪالاباغ طرز تي هينئر به ٺهڻ شروع ٿيو ته ان کي مڪمل ٿيندي گهٽ ۾ گهٽ پندرهن سال لڳندا. سو به جي تمام مرحلا وقت سندس خوش اسلوبيءَ سان ئي ٿيا ته. وفاق جي ترجمان ۽ وفاقي وزير پاڻيءَ ۽ بجلي اهو تسليم ڪيو آهي ته ايندڙ ڏهه سالن ۾ سنڌ ۽ پنجاب جي وچ ۾ پاڻي جي مسئلي تي وڏو تڪرار جنم وٺندو. اهو تسليم ڪرڻ ته تڪرار آهي ۽ وڌندو سا به شابس هجي گوهر ايوب خان کي جنهن مڃيو آهي ته هيستائين ته وڏو ڀاءُ بي موسمي ۽ معاهدي جي ڀڃڪڙي ڪندي چشمه جهلم لنڪ ڪينال کوليندو آهي ته به چوندو آهي ته پاڻي سمونڊ ۾ ٿو وڃي. اوهين ڀلي لک ڀيرا چئو ته سائين سمونڊ ۾ پاڻي نه وڃڻ جي صورت ۾ ٺٽو ۽ بدين ڌٻڻ ٿي ويندو. لکين ايڪڙ سرسبز ۽ شاداب زرعي زمين سامونڊي ويرن جي نظر ٿي ويندي. هي ڪوٽڙي بيراج کان هيٺ پنج هزار نه پر ان کان گهڻو مٿي پاڻي جڏهن ويندو تڏهن ئي ڪراچي کي پاڻي ملندو، ماحولياتي توازن برقرار رهندو. سامونڊي ويرن جي اثر زائل ٿيندو، پر نه. وري چوندا ته سنڌ ٿو پاڻي بند ڪري، هيٺائين وارو مٿاهين واري جو ڪيئن ٿو پاڻي بند ڪري اها ته شينهن ۽ ٻڪري واري آکاڻي آهي. ۽ هي جو ويڙهاند جو خطرو آهي سو ويڙهه به شينهن ۽ ٻڪري جي ويڙهه مثل آهي. جيڪي ڪرڻو آهي سو ته شينهن ڪندو ۽ ٻڪري... سمجهو پاڻ!! پر هن سڄي معاملي ۾ جس هجي ادريس راجپوت کي. ادريس راجپوت جتي هڪ فرض شناس ڪاموري جيان حقيقتن جو کلم کلا اظهار ڪيو آهي ته اتي سنڌ واسي هئڻ جي حيثيت سان ائين پنهنجو فرض ادا ڪيو آهي جو ڪو به سنڌي ۽ ڌرتيءَ جو سپوت سڏائيندڙ به نه ڪري سگهيو آهي. ادريس راجپوت سنڌ اسيمبلي جي فلور تي جتي هڪ پاسي پنجاب جي زيادتين ڏي نشاندهي ڪئي آهي ته ٻي پاسي بااثر سنڌي وڏيرن جي ڏاڍاين، سڌا واٽر ڪڍائڻ، پاڻي چوري ڪرڻ ۽ ٻين زيادتين کي به وائکو ڪيو آهي. ڪاش! جڏهن چشمه لنڪ ڪينال ٺهيو ٿي جڏهن پاڻي جي ونڊ ورڇ واري فيصلي جي ارهه زورائي ٿي پئي ته ان وقت به اسان وٽ ڪو ادريس راجپوت هجي ها. ضرورت ان ڳالهه جي آهي ته صوبن جي وچ ۾ پاڻي جي ورهاست جي نظام تي هم آهنگي هجي. اهو تڏهن ئي ممڪن ٿي سگهندو جڏهن وڏو صوبو اڳتي قدم وڌائيندو ۽ سنڌي وڏيرو ذاتي مفاد کان مٿڀرو ٿي وک وڌائيندو.

(عوامي آواز، 5 آگسٽ 1999ع)