سنڌ شناسي

سنڌو ۽ هاڪڙي جا وهڪرا

سنڌو درياهه سنڌي قوم جي جياپي جو اهم ذريعو ۽ ساهه جو سڳو آهي. هزارين سالن کان سنڌي قوم جو هي محبوب درياهه پنهنجي ٻچڙن جو پيٽ پالي رهيو آهي. عثمان راهوڪڙي اُن شينهن درياهه جي تاريخ ۽ هاڪڙي بابت زبردست قلمي تحقيق ڪري هڪ منفرد ڪم ڪيو آهي. ان لاءِ دوست عثمان جس لهي.
Title Cover of book سنڌو ۽ هاڪڙي جا وهڪرا

سنڌو جو ڪچو

سنڌو جو پاڻي آبڪلاڻي جي موسم ۾ جڏهن چاڙھ ڪندو هو ته سنڌو جي ٻنهي ڪنڌين جي پاسي ٻوڙان ٻوڙ ڪري ميلن تائين زمينن کي ٻوڙي پاڻي هيٺ آڻي ڇڏيندو هو. اهڙن قسم جي زمينن کي جڏهن دريا کي بند ڏنل نه هئا تڏهن ڪچو يا ڪچي جي زمين چيو ويندو هو. انهن زمينن تي دريا جو پاڻي لهڻ کان پوءِ آباديون پوکيون وينديون هيون. سنڌو تي انگريز دور ۾ سنڌ جي حد ۾ بند ڏئي دريا جي وهڪري کي ضابطي ۾ آڻڻ لاءِ جديد آبپاشي نظام جوڙيو ويو. دريا جي ٻنهي ڪنڌين کان ڏنل بند جي وچ واري ايراضي کي ڪچي جي زمين تصور ڪري ان جي سنڀال ۽ دريا جي ڪنڌين تي هٿرادو ٻيلي جي سنڀال لاءِ ٻيلو کاتو قائم ڪيو ويو. 14 آگسٽ 1947ع تي پاڪستان جي قيام سبب هتي انگريز راج 13 آگسٽ تي پنهنجي پڄاڻي تي پهتو. 1947ع کان پاڪستان جي 69 سال ڄمار دوران سنڌو جي ڪچي ۾ بااثرن جو ڪيٽيون قائم ٿيون. ٻيلا وڍرايا ويا ۽ زمينون ليز تي ڏنيون ويون. ڪچي ۾ ڪمند ڪيلا، ناريل، انبن، کجين جا باغ، ڪڻڪ توريو، مٽر، مرچ دال ۽ ٻين جنسن جا ٻج پوکي آبادي ڪرڻ سميت ڪورين مان مڇي جو ٻيجارو جهلي وڪرو ڪرڻ جو ڪاروبار ٿئي ٿو. ڪچي ۾ پڪا رستا، بجلي جي سهولت، اسڪول ٺاهي ڳوٺ آباد ڪيا ويا آهن. ۽ ڌاڙيلن جو ٺڪاڻو به ڪچي ۾ بااثرن جي طفيل ڪرايو ويو آهي. ٿاڻي جي حد بندي جيان ڪيٽين ۽ بااثر قبضا مافيا جي قانون کان مٿاهين حڪومت ڪچي جي انهن ڌاڙيلن ذريعي هلندي رهي آهي ۽ هلي پئي. ٻيلو کاتو ۽ آبپاشي کاتو مڪمل طور تي خاموش ۽ ان سموري کيل کان لاتعلق ۽ اڻواقف بڻيل آهن. ٽالپر حاڪمن سنڌ جي ڪچي ۾ شڪار گاھ قائم ڪيا. جڏهن ته انگريز دور ۾ سندن حمايتي مقامي ماڻهن کي ڇوٽ ڏئي جاگيرون عطا ڪيو ويون. سنڌ جو ڪچي وارو ٻيلو جتي جهنگلي جيوت جي پناھگاھ رهيو آهي اتي ڌاڙيلن جو به مسڪن رهيو آهي. سنڌ جي ڪيترن ئي وڏن جاگيردارن جو ڪيٽيون هتي موجود آهن جن ڪيٽين سنڌو جي پيٽ کي سوڙهو ڪري وڌو آهي. انهن ڪيٽين ۾ ڏوهاري ماڻهن جون پناھ گاهن کان وٺي شڪار گاهون اڄ به موجود آهن. ڪچي ۾ مقامي ماڻهن طرفان به قبضه ٿيل آهن. سنڌ ۾ آيل 2010ع واري مها ٻوڏ جو سبب به سنڌو جي ڪچي تي ٿيل قبضا هو. هاڻ سنڌو دريا جو موجوده پيٽ ايترو سوڙهو ٿي ويو آهي جو هڪ لک ڪيوسڪ پاڻي گذارڻ به ممڪن نه رهيو آهي. ڪچي جو ٻيلو پڻ زمينون آباد ڪري ختم ڪيو ويو آهي. ڪچي ۾ گهڻو ڪري سيلابي پاڻي تي پوک ٿيندي هئي. پر ڪجهه عرصي کان بااثرن جون ڊگڊگي مشينون سنڌو مان پاڻي کڻي ڪچي جو زمينون انهي تي آباد ڪري رهيا آهن.
هي سنڌو جي ٻنهي ڪپرن تي ڇڏيل زمين جي ايراضي جيڪا سنڌو دريا جي ڇاڻي جي وڏي وهڪري کي گذارڻ لاءِ هئي،انهي زمين ۾ سنڌو جي لٽ تمام گهڻي پوندي هئي مقدار ۾ موجود آهي ، پراڻي زماني کان وٺي هتي جون زمينون ڍڳن تي کيڙيون وينديون هيون ، ڍڳن تي ھر هلائڻ دوران ڪچي کانسواءِ کيڙي دوران وڏا کڙا ۽ ڀتر پيدا ڪندي هئي ، پر هي ڪچي واري زمين کيڙي دوران ريٽ هئڻ ڪري وڏا کڙا پيدا نه ڪندي هئي تنهن ڪري نرم زمين هئڻ ڪري هتي جي قديم رهاڪن هن زمين کي ڪچي زمين سڏيو ، جنهن ڪري اڄ ڏينهن تائين ڪچو سڏجي ٿو ، هي ڪچو سنڌ ۾ چيٽ واري مند ۾ تمام ڀلا فصل پيدا ڪري ٿو ، قديم دور کان وٺي هي ڪچو پاڻي لهڻ کانپوءِ آباد ٿيندو رهي ٿو .
ڪتاب سجاول جي سماجي ، ثقافتي ۽ سياسي تاريخ ۾ عزيز جعفراڻي لکي ٿو ته درياءُ ڇڏي ويل زمين کي ڪس چئجي ٿو ، جڏهن ته درياءُ جي بند اندر زمين کي ڪچو چئجي ٿو ، ڪچي وارو علائقو دريا جي پاڻي تي آباد ٿئي ٿو ، هاڪڙو جي ٺاهيل ۽ ڇڏيل زمين ٿر جي ڪس طور سڃاتي وڃي ٿي ۽ ٿر جي ڀاڱن ۾ ڪس به هڪ ڀاڱو آهي .