ڇير ڇولين جي ٿو ٺاهي سمنڊ تي،
ٿڪ ٿو رولاڪ لاهي سمنڊ تي.
روز واريءَ تي اڏي ٿو گهر نوان،
ڇا الائي، ڇا ٿو چاهي سمنڊ تي.
خوبصورت ٻيا گهڻا منظرَ مگر،
مورڻيءَ جو رقص ناهي سمنڊ تي.
ڏور جا ڌنڌلاڻ آهي آب جي،
من غفائن ڏي ٿو ڪاهي سمنڊ تي.
زندگيءَ جو آخري پورو حصو،
هو گذاريو ڪنهن ته ڏاهي سمنڊ تي.
مان رڳو ’آڪاش‘ ناهيان هڪ فقط،
چنڊ ڀي بيچين آهي سمنڊ تي.