چنڊ اڀريا جڏهن کان ڀتين ۾ وري،
ديد اٽڪي اسان جي درين ۾ وري.
نيڻ جاڳيا ته روشن شهر ٿي پيو،
خيال ڦاٿا وڃي دل لڳين ۾ وري.
هي رُکيون رقص ٿي موج ۾ جهومنديون،
آڻ منهنجا تصور اکين ۾ وري.
پيار کي پاپ سمجهي ڪُٺائون هتي،
لاش اڇلي هليا ويا کجين ۾ وري.
آءٌ آڪاش شاعر، نه مرندس ڪڏهن،
آءٌ اُڀري پيو ايندس ڪَتين ۾ وري.