روح ڀوڳيا عذاب چاهت جا،
پوءِ به پوکيم گلاب چاهت جا.
جوش جوڀن سڄو ئي ڳيهي ويا،
سونهن ساگر سراب چاهت جا.
نيڻ نيڻن ۾ نينهن ٿي اٽڪيا،
خواب خوابن ۾ خواب چاهت جا.
آهي ممڪن متان پو پيار ملَئِي،
بند ڪر سڀ ڪتاب چاهت جا.
ايڏا آخر اَجر ڪبا ڪاڏي؟
کوڙ آهن ثواب، چاهت جا.
جيئن ’آڪاش‘ پيو مُنجهي جڳ ۾،
عشق آندا جواب چاهت جا.