رات ڀر لڇندو رهيو، چنڊ بن آڪاش هو،
هر گهڙي پڇندو رهيو، چنڊ بن آڪاش هو.
ڪيئن اُوجهل ٿي ويو، نيڻ، دل روئندا ڇڏي،
هر ڪڪر ڏسندو رهيو، چنڊ بن آڪاش هو.
ماٺ، اوندهه، بي وسي، سوچ جو صحرا ڊگهو،
ديپ جان جلندو رهيو، چنڊ بن آڪاش هو.
بي رحم آهي هوا، قياس ناهي ڪو ڪيو،
گوڙ ٿي گجندو رهيو، چنڊ بن آڪاش هو.
من چڪورو من اندر، انتها ئي هو اداس،
روڳ ۾ رُلندو رهيو، چنڊ بن آڪاش هو.