نه سمجهي سگهياسين اشارن جيان،
پيا دوست هڪليون ڌنارن جيان.
صفا گم وئين ٿي او منهنجا پرين!
نئين زندگيءَ جي شمارن جيان.
هو ساڄي مان کاٻي، جدا ٿا رهون،
اسان ٻئي نديءَ جي ڪنارن جيان.
نشيلي نگاهن منجهان اڻ ڳڻيا،
ڏنا مَٽ موکي متارن جيان.
وڏي تو ۾ آڪڙ ڏسان ٿو سکي!
پجارو ۾ ويٺل ڀتارن جيان!
ثقافت جي رنگن ۾ جرڪي پئي،
سڄي سنڌ منهنجي ستارن جيان.