اچي ڪر ڪا سُرن ورکا، ته جيئن هي جيءُ جهومي پئي،
ملي اڄ روح کي راحت، سڄو ماحول مُرڪي چئي.
اوهان جي رُوپ کي ڏسجي، نگاهن کان نه اوجهل ٿئي،
حياتي بس ائين ڪٽجي، رڳو جيئون اوهان جي لئي.
وڳا هي ساز بدليون موسمون سنگيت جي سامهون،
جتي هو عشق آدم جو، اُتي دارون نه هُئي ڪا مئي.
پڙهيا مون بيت ۽ وايون رڳو تعريف تنهنجيءَ ۾،
تنوارن ۾ اسان جو من، ڏسو سُر تال ها ۽ لئي.
چڙا چوريم پرانهين پار پهچڻ لئه ڏسي هرڪو،
اڃا ڀي لوڪ سهڻيءَ کي ڏسي خوش ٿئي ڀلي پيو ٿئي.
گلابن مست ٿي ڳايو جڏهن ’آڪاش‘ لهرن ۾،
اسان کي چين پر آيو نه هو سائين اوهان جي وَئي.