يادون
ڀِٽ ڌڻيءَ جو پاڇو آهيون
تون خوشبو مان واس سڳيءَ جو
رکجان ساٿي ڀرم لڳيءَ جو
منهنجو مقصد، حاصل آهين
رڳ رڳ ۾ تون شامل آهين
جيءَ جڙيو توساڻ جڏهن کان
پاڻ ۾ ناهيان پاڻ تڏهن کان
جاٿي ڪاٿي تنهنجا منظر
تنهنجي سار سکي ٿِي اڻ ٽر
واري ناهيان مٺ مان نڪران
ڪک پن ناهيان واءُ ۾ وکران
آهيان ڪائي ليڪ پٿر تي
جيڪا ڪنهن کان ڪاٿي مِٽجي
ٻُڌ سکي! هڪ ڳالهه چوانءِ؟
هر هر ڀاڪر پائيندي آ
ڳوٺ جي ياد ستائيندي آ
ماکيون ڳڙ مکڻ ۽ چلڙا
هاءِ هاءِ، ناني، ماءُ جا سڏڙا
لوڙها، واٽر، وڻ ۽ وڏڙا
چوڙيون، هٿ، منڊيون ۽ ڇلڙا
چار آنن ۾ ٻه ٻه پلڙا
سار اها ٿي ماري سائنڻ!
يادون ڪير وساري سائنڻ!