پِيئاريو جِيئاريو ڪي پيار جون وٽيون ڀري،
گلاب ديد مان ڏيو، خمار جون وٽيون ڀري.
پرينءَ جي حسن کان سوا ڪو راڳ ٻيو نه ڇيڙجو،
ڏيو ڏيو ڀري ڏيو سِــــتَــار جون وٽيون ڀري.
پلئو ۾ پل جدائيءَ جا ٻڌي جي هوءَ هلي وئي،
پيئان پيو انهن منجهان ئي سار جون وٽيون ڀري.
جيئڻ جي آرزو نه آ جيئان ته ڇو جيئان اڃان،
مران ته پو متان اچي مزار جون وٽيون ڀري.
هوءَ رات راز ۾ هئي، ڏنائين ’مصطفيٰ‘ وري،
اکين بجا چپن منجهان نهار جون وٽيون ڀري.