اڳواڻ ڄمن اهڙا، ڪا راهه ڏسن شايد!
هن ديس جي زخمن تي، مرهم ڪو رکن شايد!
هر پنڌ تي پڄران ٿو، هر گام تي ڪُسجان ٿو،
آٿت جا مٿن من تي، من مينهن وسن شايد!
هر رات جو نيڻن ۾، هوءَ خواب اُڻيندي آ،
سپنا ته سوين آهن، ساڀيان به ٿين شايد!
ناياب وڃن ٿيندا پيرون به وڻن ۾ اڄ،
ڪجهه ڏينهن پکي هاڻي شاخن تي لُڏن شايد!
ڪجهه لفظ تڪي توري تولئه ته لکان ٿو پيو،
ماڻهن جي اکين ۾ سي، ٿي خار چُڀن شايد!
تحفي ۾ سکي تولئه رابيل رکيا آهن،
هر سال سُڪا سارا هي هيل هُڳن شايد!
هر پيار پتر هُن جو هو پيار کان خالي ڄڻ،
هر ورق کي اُٿلايم اظهار هُجن شايد!
هي مُند کڻي آئي مون لئه ته نراسائي،
آئنده بهارن جا پيغام هُجن شايد!
اجرڪ جي چُني اوڍي ’آڪاش‘ ملڻ آئي،
خوش ايڏو ٿيس، ڌرتيءَ تي پير کُپن شايد.