هوا رخ مٽايا، پرين ياد آيا،
اکين نير آيا، پرين ياد آيا.
جڏهن ڀي ٽڙيا گل اُڃايل زمين تي،
اسان گيت ڳايا، پرين ياد آيا.
گھڙيون وصل جون ڪينَ وسري سگهيون هن،
سڀئي پل سجايا، پرين ياد آيا.
اماوس گهڙي قهر وانگي ڪِري پئي،
ته ڏيئا جلايا، پرين ياد آيا.
رڳو وهم ۽ وسوسا ئي ڦُــٽن ٿا،
اجايا سجايا، پرين ياد آيا.
وسيا هيل ڀي مِينهن پر مهر وارا-
نه ڪڪرن وسايا، پرين ياد آيا.