بس، اڄوڪي شام منهنجي نانءُ ڪر،
۽ اکين جا جام منهنجي نانءُ ڪر.
پيار ۾ جيڪو ملي، سو آ اُجر،
تون ڀلي الزام منهنجي نانءُ ڪر.
تيز طوفانن پٽيا پاڙون هي وڻ،
ڪا ته سائي لام منهنجي نانءُ ڪر.
اڄ اُڏامڻ ڏي ولر پڻڇين سندا،
اڄ سمورا دام منهنجي نانءُ ڪر.
مسڪرائڻ آ قهر تنهنجو مٺا!
پر مِهر جي مام منهنجي نانءُ ڪر.
تو سوا ’آڪاش‘ ڪيئن مان هِت رهان؟
هي ڪڏهن پيغام منهنجي نانءُ ڪر.