نه پير هي پساربا، ڪٿي نه ڀڃبو ٿَڪُ ڪو،
سمونڊ سڀ اُڪاربا، ڪٿي نه ڀڃبو ٿڪ ڪو.
مٽيءَ ۾ سوچ لوچ جون ته چاندنيون ڀري ڀري،
مٽيءَ مان سج اُڀاربا، ڪٿي نه ڀڃبو ٿڪ ڪو.
سموري ديس جي دنگن تي جوٽڻيون ڪي جوٽبيون،
هي سِڙه خود سنڀاربا، ڪٿي نه ڀڃبو ٿڪ ڪو.
جفاڪشين سان جُوءِ کي به جنتن سمان ڪبو،
لُٽيل شهر سنواربا، ڪٿي نه ڀڃبو ٿڪ ڪو.
گهٽيءَ گهٽيءَ ۾ سنڌ جي جو گهُگهه هي انڌير آ،
انهن ۾ ديپ ٻاربا، ڪٿي نه ڀڃبو ٿڪ ڪو.
هي ڪنگ سڀ هتان تڙي سڀاڻ آسمان تي،
اڇا پکي اڏاربا، ڪٿي نه ڀڃبو ٿڪ ڪو.