هي وکريل صدائون تون ميڙي نه سگهندينءَ،
ڇڏي ڏي اسان کي سهيڙي نه سگهندينءَ.
اهي راڳ جيڪي گُهري ٿو چريو من،
صدين تائين شايد تون ڇيڙي نه سگهندينءَ.
مڃان ٿو هزارين ٿيا مدهوش هوندا،
اي جامِ نساءَ مونکي ٿيڙي نه سگهندينءَ.
ڀلي وار پنهنجا هوا ۾ ڇڏي ڏي،
نظر ٿي جي ڪافر ته جهيڙي نه سگهندينءَ.
اسان جي رناسين اهو ياد رکجانءِ،
ٽهڪ زندگي ڀر پکيڙي نه سگهندينءَ.
هي ’آڪاش‘ اڄ موج مستيءَ ۾ آهي،
مِٽي تي ته تارن کي کيڙي نه سگهندينءَ.