سگريٽ
منهنجي روح جي سمندر اندر
ڪڙهي ٿو پيو
مان چاهيندي به ان کي
برف نٿو ڪري سگهان
طبيبن جون ڦڪيون
درد جو سبب بڻجن پيون!
مون طبيبن سامهون
پنهنجي جُهريل دل کولي رکي!
’مونکي سگريٽ ڇڏڻ جي پابنديءَ ۾
نه آڻيو،
مون کان ڪجهه گهڙين جي شفا
نه ڦريو..
پرين جي وڇوڙي جي سور سان
ڪجهه گهڙين جي لاءِ
سگريٽ کي جنگ ڪرڻ ڏيو
مان ڄاڻان ٿو!
اهو منهنجي ساهه جي پيچرن تي چڙهي
دل جي ڀتين تي
سولائيءَ سان رسي مٿن پردو وجهي ٿو
ڪجهه گهڙين جو سڪون
۽ شفا جون آڱريون ڦيري ٿو،
پر پوءِ به
جي ان مان سڪون جا گھنڊ
ڪجهه گهڙين کان مٿي نه وڄن
ته به هو
منهنجي درد جيان
مون سان گڏ آهي
هو سالن کان
هُن جي يادن جيان
منهنجي گهڻو ويجهو آهي
اهو زهر
اندر جي زهر کان زياده ناهي
انهي ٻنهي زهرن جي جنگ
حيات تائين رهڻ ڏيو!
مون کي سگريٽ سان گڏ سڙڻ ڏيو.