اوهان چهرو ڍڪيو آهي،
اسان سَنکيـو ڦِـڪيو آهي!
اسان ڏوهي نه هاسين پوءِ،
زمانو ڇو بڪيو آهي!
اسان کي دوستن هر هر،
ڦريو آهي، ڌڪيو آهي!
هُيو جنهن هٿّ ۾ خنجر،
اهو هٿ ئي ڏڪيو آهي.
تڪيندا چنڊ هِن ماڻهو،
اسان توڏي تڪيو آهي.
هلي ’آڪاش‘ کان پڇجي،
زمانو ڪيئن ٿڪيو آهي!