دوستيءَ جو مانُ رکجو،
دل لڳيءَ جو مانُ رکجو!
مون جلائي آهي جيڪا،
ان بتيءَ جو مان رکجو.
جنهن گهٽيءَ مان هوءَ گذري،
ان گهٽيءَ جو مان رکجو.
۽ مقدس پيار واري،
هر چٺيءَ جو مان رکجو.
مرڪ جا تحفا ڏيئي پيا،
دل سڙيءَ جو مان رکجو.
جا ڪري محبوب خود ئي،
ان ڪٽيءَ جو مان رکجو.
ماءُ پوڙهي پيءَ جي هر-
هڪ خوشيءَ جو مان رکجو.
سنڌ ۽ آڪاش جي ير،
هن مٽيءَ جو مان رکجو.