ڏيئا روشنين جا اجهايا وڃن ٿا،
پکي پار ٻئي ڇو اڏايا وڃن ٿا.
نديون، واهه، ڍنڍون ۽ ڍورا هتان جا،
وري سازشن سان ڦٻايا وڃن پيا.
ڪو قانون ڪونهي تڏهن ئي ته ماڻهو،
گرهه جيئن اڄ ڪلهه چٻايا وڃن ٿا.
هلي آ ته هيڻن جو آواز بڻجون،
هتي روز سنڌي ستايا وڃن ٿا.
سي آواز هڪ ڏينهن ٻڌندي هي دنيا،
جي آواز زوريءَ دٻايا وڃن ٿا.