تنهنجو نانءُ اچاريو آهي،
ڄڻ ڪو جيءُ جياريو آهي.
مال مڏي ۽ سنگت ساري،
سڀ ڪجهه توتان واريو آهي.
سڀني سيرَ ۾ اُڇليو ٻُوڙيو،
ڪنهن نه اسان کي تاريو آهي.
عمر سڄي مون ساڻ گذاري،
هاڻ چوي ٿو ڌاريو آهي.
نيٺ ته آخر روشن ٿيندو،
ڏيئو آس جو ٻاريو آهي.
تنهنجي مُنهن تي مرڪ ڏسي مون،
هينئر موت کي ٽاريو آهي.
نيڻن تي مون هٿ رکي اڄ،
مس مس هينئڙو ٺاريو آهي.
پيار بنا ’آڪاش‘ اڌورو،
اڻــپــورائـيءَ ماريو آهي.