گم ٿيل ماڻهو جو سفرنامو
ويڙهه ڪرڻ جو سبق
مون پنهنجي قديمي لوڪ ڪهاڻي ۾ ٻڏو آهي.
مون وقت جي ڪن ۾ هڪ ڊگهي رڙ ڪئي ته،
بگهڙن جي اکين مان،،،،،،،
تهذيب جا سمورا دعويدار،
منهنجي زبان تي ڏامر هارڻ لڳا.
مون جڏهن ،،،،،،،،،
پنهنجي هجڻ جو ادراڪ گهريو،ته
تو پنهنجي طنزيه ٽهڪن ۾ ،
مونکي اڏاري ڇڏيو.
۽ مان واچوڙن جيان،
ڪنهن به ماهيت جو نه رهيس،
سائنس کان وٺي،
انساني حقن جي ڪتابن تائين ،
اڄ مون کي ٻڌايو وڃي ٿو ته،
واچوڙن جي ڪابه ماهيت نه هوندي آهي ،
ان ڪري انهن جا ڪي به حق نه ٿيندا آهن.
تنهنجا ٽهڪ ،
منهنجي حياتي جو ،
ڪيڏو نه الميو ثابت ٿيا آهن ،
آئون وجود هوندي به
پنهنجي شناخت وڃائي ويٺس