اوندهه جو خواب
ڪيترائي آڪاش
ڪيترائي چنڊ ۽ ستارا
منهنجي خيال کي
ڪيتريون ئي ڌرتيون
منهنجي تصور کي
ڪيتريون ئي ڪائناتون
او وقت جا جلاد
تنهنجو پنجوڙ ڏاڍو ننڍو
تون چمڙي وانگر
اوندهه جو عادي
منهنجي لفظن جي روشني
تنهنجو ضد آهي
تون منهنجي تخليق جي تقدس کي
ڇا ماپيندين؟
او جسمن جي وڍ ٽُڪ جا خواب ڏسندڙ!
منهنجي لفظن کي هڏ ناهن
جو انهن کي قيد ڪري سگهين تون !