جدا ٿيڻ تنهنجو عذاب هو جانان!
ستم اهوئي بي حساب هو جانان!
ڪئين وساريان مان اهي وصل جا پل،
سنڀار تنهنجي ئي ثواب هو جانان!
رکيو اسان هو پيار جو ڀرم ورنه،
نڍال مــنـــڙو بي حجاب هو جانان!
ستم ظرف دنيا ستم ڪرڻ ڄاڻي،
جُدا مگر دل جو نصاب هو جانان!
فڪر ذڪر تنهنجو ڪيم جتي هر دم،
غزل ۾ سو ئي آب تاب هو جانان!
ٻڏل رهيو ’آڪاش‘ تنهنجي نيڻن ۾،
ڪڏهن نه ٻيو چکيو شراب هو جانان!