ڇلڪندڙ نازڪ گهڙَن ۾ گم ٿيو،
ڌيان گوريءَ جي بدن ۾ گم ٿيو.
سونهن جا نقشا چِٽي پيو چاه سان،
من مصور منظرن ۾ گم ٿيو.
هن چتائي جو ڏٺو چهرو حسين،
خوبصورت ٻن چپن ۾ گم ٿيو.
چند جهڙين آڱرين ۾ مست ٿي،
ڪو ڳهيلو آ ڇلن ۾ گم ٿيو.
حسن تي هي من مئو مشتاق ٿي،
ماڻڪين جي پوپٽن ۾ گم ٿيو.
رات هي ’آڪاش‘ سارو ئي وجود،
تلخ ماضي ۽ خطن ۾ گم ٿيو.