سونهن سان سنڌ سان سچائي ڪر!
عمر تون ايئن سڄڻ سجائي ڪر!
واٽ پوندئي سڄي سُنهري ٿي
پنهنجو رهبر پرين! ڀٽائي ڪر.
جنهن سان انسان کي ڪو پهچي ڏکُ
ڳالهه اهڙي نه يار ڪائي ڪر!
پٽُ يا ڌيءُ ڏين اکين تي رب!
بس اولاد جي سڻائي ڪر!
ايئن مايوس ٿي نه ويهي رهه!
حالتن سان اُٿي لڙائي ڪر!
مان سهي جيتري سگهان ساجن!
ايتري تون ڊگهي جدائي ڪر!
بعد ۾ جوڙ سٽ، ڪوي پهريان،
دُور خود مان تون! هر بُرائي ڪر.
هن غزل جي مطلع استاد بخاري جي هڪ غزل جي مطلع کان متاثر ٿي لکيل.