هينئڙي ۾ ڪير هي آيو هو؟
جنهن لونءَ لونءَ کي مهڪايو هو.
تو کي! معلوم نه آ ڪيڏو،
تو کان پو ڇانو جلايو هو.
قسمت جو ڏوهه نه هو ڪوئي،
دشمن پنهنجو ئي سايو هو.
چاهت جو جهوپو ڊاهي ويو،
ڇوهو نفرت جو آيو هو.
چَندُ خوشين جي بعد عمر ڀر،
دردن سان جيءُ بهلايو هو.
ڇير ٻڌائي مجبوريءَ جي،
هن کي حالات نچايو هو.
ڪنهن سرخ چپن جي ڪاري تر،
من کي مخمور بڻايو هو.