عشق جي رنگ ۾ رنڱيل آهي،
روح اڄ رقص ۾ رڌل آهي.
خوبصورت بلا! هتي تنهنجو،
آدمي آدمي ڏنگيل آهي.
ڪنهن ته جيجل جي ٺارُ نيڻن جو،
گند جي ڍير تي ستل آهي.
ساٿ تون ڀي ڇڏيون وڃين ٿو ۽،
همسفر! پنڌ ڀي ڳپل آهي.
بي رحم وقت منهنجي جيون جو،
خواب هر هڪ ڪيو قتل آهي.
تون ڳڙو ٿو خدا! وسائين ۽،
فصل ڀي ڪڻڪ جو پڪل آهي.
جو نه ٿو پاند ماڻهپي جو ڇڏي،
زندگيءَ ۾ اهو سڦل آهي.
هن جو مخمور! اهڙو جوڀن آ،
انب جهولي جو ڄڻ رسيل آهي.