خار يادن جا من ۾ چُڀن ٿا پيا،
لڙڪ دل جي اکين مان وهن ٿا پيا.
تو! پڄاڻان پرين گهر جي ڀاتين جيان،
ويجهڙا درد منهنجي رهن ٿا پيا.
او پرين! هن وڇوڙي جي درياهه ۾،
خوابَ دل جا سمورا ٻڏن ٿا پيا.
ڪيو عطا نور نيڻن کي جن هو، ڪيون،
سي ئي نابين مون کي وڃن ٿا پيا.
مان اڃان هارَ جي سوڳ ۾ هان خدا!
هو کٽڻ جو اڃان ڪن جشن ٿا پيا.
پنهنجي محبت پوتر مٿان شخص هي،
ڪيڏا الزام گندا هڻن ٿا پيا.
ڪيڏا مخمور کي اوپرا اوپرا،
اڄ پاڇا به پنهنجا لڳن ٿا پيا.