سفرناما

سفر ڪهاڻيون

هن ڪتاب ۾ پنجن ملڪن ڏکڻ ڪوريا، افغانستان، مالديپ، نيپال ۽ ڪمبوڊيا جا ڇهه سفرناما شامل آهن، افغانستان جا ٻه سفرناما، پهريون سوشلسٽ افغانستان جو ۽ ٻيو هاڻوڪي افغانستان جو آهي، ٻنهي سفرنامن جي وچ ۾ 21 سالن جي وٿي آهي ۽ ٻئي سفرناما افغانستان جا ٻه ڌار ڌار روپ ڏيکارين ٿا.
  • 4.5/5.0
  • 3030
  • 816
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • نصير اعجاز
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book سفر ڪهاڻيون

وري سُوئر جو گوشت

اسان جو قافلو سيئول شهر مان نڪري گئنگ وَون Gangwon صوبي ڏانهن روانو ٿيو جتي چُلوَون Chulwon واري علائقي ۾ هڪ ريسٽورنٽ ۾ لنچ جو انتظام ٿيل هو. هن صوبي ۾ اسان اُتان جي صوبائي حڪومت جا مهمان هئاسين ۽ جيئن ئي قافلو سندن حدن ۾ پهتو ته اُتان جو ڊائريڪٽر انفارميشن ۽ ٻيا عملدار به قافلي ۾ شامل ٿي ويا. اسان جو سفر اُتر ڏانهن هو ڇوته پروگرام موجب ڪوريائي جنگ کانپوءِ ٻنهي ڪوريائن پاران غير فوجي قرار ڏنل علائقو De-militarized Zone گهمڻو هو جيڪو گئنگ وَون صوبي ۾ هو جنهن جون سرحدون اُتر ڪوريا سان ٿي مليون. منجهند جو هڪ وڳي کانپوءِ اسان ڳاڙهي مٽيءَ واري جابلو علائقي ۾ هڪ ريسٽورنٽ ۾ پهتاسين جتي اسان جو شدت سان انتظار ٿي رهيو هو ڇوته مقرر وقت کان ذري گهٽ ڏيڍ ڪلاڪ ليٽ هئاسين. ريسٽورنٽ جي عمارت ڪوريائي ثقافت جي عڪاسي ڪري رهي هئي. عمارت جي ڇت ڪاٺ جي ڪاٽيج وانگر هئي ۽ اندر به سمورو ڪاٺ جو ڪم ٿيل هو. ڪاٺ جي فرش تي ننڍين ڄنگهن واريون ميزون ۽ ٻنهي پاسي ويهڻ لاءِ ڪُشن رکيل هئا. مهمانن جي ويهڻ شرط ميزبان عورتون سرگرم ٿي ويون. ڪوريائي کاڌن جا قسمين قسمين ڊش لڳي ويا جن ۾ پنهنجي هٿ سان پچائڻ لاءِ گوشت جا ٽڪر به شامل هئا. گوشت نه کائڻ وارن هڪ ڌار ڪُنڊ وڃي وسائي. مان گوشت کائڻ وارن سان گڏ ويٺس پر اوچتو خيال آيو ته پهرين پڪ ڪريان ته گوشت سوئر جو ته ناهي ۽ ٿيو به ايئن، گوشت واقعي سوئر جو هو. مان اُٿي کڙو ٿيس ته سڀني جو ڌيان ڇڪيو ۽ کين سبب ٻڌائڻو پيو. ميزبان تنظيم جو سيڪريٽري ريانگ اوه مون کي وٺي عربن واري پاسي آيو ۽ ٻڌايائين ته مسلمان هجڻ ڪري اهي بيف کائي رهيا آهن پر مون کي لڳو ته اهو به سوئر جو گوشت هو سو مون بهتر سمجهيو ته اڄ ڀاڄي خورن جو پاسو وٺجي. اتي به رڳو اوٻاريل اڇا چانور نصيب ۾ هئا.
*