سفرناما

سفر ڪهاڻيون

هن ڪتاب ۾ پنجن ملڪن ڏکڻ ڪوريا، افغانستان، مالديپ، نيپال ۽ ڪمبوڊيا جا ڇهه سفرناما شامل آهن، افغانستان جا ٻه سفرناما، پهريون سوشلسٽ افغانستان جو ۽ ٻيو هاڻوڪي افغانستان جو آهي، ٻنهي سفرنامن جي وچ ۾ 21 سالن جي وٿي آهي ۽ ٻئي سفرناما افغانستان جا ٻه ڌار ڌار روپ ڏيکارين ٿا.
  • 4.5/5.0
  • 3030
  • 816
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • نصير اعجاز
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book سفر ڪهاڻيون

عورتن جو راڄ

مالديپ ۾ عورتن جو راڄ رهيو آهي. سورهين عيسوي صديءَ تائين هتي ڪيتريون ئي عورتون حڪمراني ڪنديون رهيون. اقتدار عورتن کي ملڻ جو ڪارڻ بادشاهه جي مرڻ تي ڀاءُ يا پُٽ جي ننڍي عمر هُجڻ يا مُرڳو ئي نه هُجڻ ٿي سگهي ٿو، ان حالت ۾ بادشاهه جي زال، ڌيءُ يا ڀيڻ اقتدار سنڀاليندي هوندي. اقتدار لاءِ عورتن ۽ مردن وچ ۾ جهيڙي جي تاريخ به مالديپ ۾ ملي ٿي. مالديپ جي سڀ کان طاقتور عورت حڪمران سلطانه خديجه چئي وڃي ٿي جيڪا پنهنجي پيءُ کانپوءِ تخت جي وارث ٿي. سندس مڙس کيس ٻه ڀيرا تخت تان هٽايو پر ٻئي ڀيرا هن پنهنجي مڙس کي نه رُڳو شڪست ڏني پر نيٺ مُڙس کي مارائي ڇڏيائين. اڳتي هلي خديجه جي ڀيڻ اقتدار تي قبضي ۾ ڪامياب ٿي وئي. سلطانه خديجه جي زماني ۾ مالَي واپار جو مرڪز هو،. شاهي درٻار رعيت لاءِ چانور ٻاهرين ملڪن مان خريد ڪندي هئي. سلطانه خديجه پنهنجي حفاظت لاءِ هڪ هزار فوجي مقرر ڪيا هئا جن مان سواءِ ڪجهه مقامي ماڻهن جي باقي سڀ ٻين ملڪن جا هئا. هوءَ پنهنجي فوجين کي پگهار طور چانور ڏيندي هئي. مالديپ سامونڊي سپون ٻاهرين ملڪن کي وڪرو ڪندو هو ڇو ته سِپون اڪثر ملڪن ۾ سِڪي طور استعمال ٿينديون هيون. سلطانه خديجه وٽ قيمتي سِپُن جا وڏا انبار هئا.
نائين صديءَ جو عرب واپاري سليمان پاڻ ته ڪڏهن مالديپ نه گهميو هو پر ٻين واپارين جي واتان ٻُڌو هئائين ته مالديپ ۾ عورتن جي حڪمراني آهي. هڪ ٻيو عرب المسعودي 916 صديءَ ۾ مالديپ آيو. هُو لکي ٿو ته مالديپ جا ماڻهو هڪ راڻيءَ جي رعيت آهن ۽ اهي ڪنهن مرد جي حڪمراني پسند نه ٿا ڪن. اهڙي طرح ال اِدريسي (1099کان 1198) لکي ٿو ته هنن ٻيٽن جو هڪ رئيس آهي پر سندس زال ماڻهن جا فيصلا ڪري ٿي. مڙس جي موجودگيءَ ۾ جڏهن هُوءَ فيصلا ڪري ٿي ته ان ۾ مُڙسس به مداخلت نٿو ڪري. هُوءَ مردن کان پردو نٿي ڪري ۽ راڻيءَ وانگر ٺٺ سان رهي ٿي. مٿي تي قيمتي پٿرن سان جُڙيل سونو تاج، سون جُڙيل لباس ۽ پيرن ۾ سونو سينڊل هوندو اٿس. خاص موقعن تي هُوءَ هاٿيءَ تي سواري ڪندي آهي، ڪنيزون سندس پٺيان ۽ بادشاه ۽ وزير ڪجهه فاصلي تي هلندا اٿس. هوُءَ پاڻ محصول وصول ڪندي آهي ۽ پنهنجي نگرانيءَ ۾ غريبن ۾ ورهائيندي به آهي.
اِبن بطوطه به لکي ٿو ته مالديپ جي راڻي توڙي ٻيون عورتون مٿو نه ڍڪينديون آهن بلڪه وارن کي ويڙهي چوٽي ڪري ڇڏينديون آهن. عورتن جو مٿيون جسم اُگهاڙو ۽ صرف چيلهه کان پيرن تائين ڍڪيل هوندو آهي. اِبن بطوطه دعويٰ ڪري ٿو ته قاضيءَ جي حيثيت ۾ هن عورتن کي سڄو بدن ڍڪڻ جو حڪم ڏنو هو. مالديپ ۾ شادي ڪرڻ ڏاڍو سولو هو. جهازران ايندا هئا ۽ هڪ ئي وقت ڪيتريون ئي شاديون ڪندا هئا ۽ روانگيءَ مهل انهن کي طلاق ڏئي ڇڏي ويندا هئا. زالون پنهنجي هڪ مڙس جي هُوندي پهرين مڙس سان وقت گذارڻ لاءِ به آزاد هونديون هيون. اِبن بطوطه پاڻ به مالديپ ۾ ڪيتريون ئي شاديون ڪيون.