گاڏيون ته ڇا، ڀاڄيون به انڊيا مان اچن
نيپال ۾ رهڻ دوران ميزبان اداري جي مالڪ گوپال گُرگين جو ڀاءُ جنهن جو نالو پڻ ڪرشنا هو، مونکي پنهنجي ملڪ جو حال احوال ڏيندو رهيو هو. سندس چوڻ موجب نيپال ۾ سواءِ بسڪُوٽن جي ڪارخانن جي ٻي ڪابه صنعت ڪانهي، انهيءَ جي ڪري هر شئي انڊيا مان گهرائي ٿي وڃي. هن ٻُڌايو ته وٽن گئس تي گاڏيون هلائڻ جو تصور ئي ڪونهي جڏهن ته پيٽرول به کين انڊيا ئي وڪرو ڪري ٿو جيڪو ٽينڪرن ذريعي اچي ٿو. نيپال ۾ اڪثر ڪو نه ڪو ڦڏو پيو ٿيندو آهي جنهن ڪري انڊيا کان ايندڙ آئل ٽينڪر رستا بند هجڻ سبب بيهي ويندا آهن، جڏهن رستا بند هجڻ سبب تيل جي رسد بند ٿيندي آهي ته نيپال جا پيٽرول پمپ مالڪ تيل جي بليڪ مارڪيٽنگ شروع ڪري ڇڏيندا آهن ۽ پيٽرول پمپن تي گاڏين جون قطارون گڏ ٿي وينديون آهن. سندس ڳالهيون ٻُڌي مونکي پاڪستان ۾ اُهي ڏينهن ياد اچي رهيا هئا جڏهن پيٽرول جو اگهه وڌڻ جي اعلان جي انتطار ۾ پيٽرول پمپن جا مالڪ پيٽرول جو وڪرو بند ڪري ڇڏيندا آهن ۽ هر پمپ تي سوين گاڏيون بيهي وينديون آهن.
نيپال ۽ پاڪستان وچ ۾ هڪ ٻي مشترڪ ڳالهه هي آهي ته ٻنهي ملڪن کي رب سائين. ندين سان نوازيو آهي جن تي اُڻويهه هزار ميگاواٽ بجلي پيدا ڪرڻ جي صلاحيت جا پلانٽ لڳل آهن پر هُو تيرهن چوڏهن هزار ميگاواٽ بجلي پيدا ڪن ٿا ۽ نتيجي ۾ ٻارهو ئي لوڊ شيڊنگ ڪئي وڃي ٿي. اونهاري ۾ نيپال ۾ به پاڪستان وانگر ارڙهن ڪلاڪ بجلي بند رهي ٿي. ٽيڪسي ڊرائيور کان جڏهن ان بابت پڇيم ته چيائين نيپال ۾ به جڏهن بجلي بند ٿيندي آهي ته ماڻهو مڇرجي حملا ڪندا آهن.
*