مانهاءِ مندر ۾ گذاريل رات
چانورن جا ٻه چار گرهه کائڻ سان بک ته ڪانه لٿي پر اُڃ به وڌي وئي. مون پاڻيءَلاءِ هيڏي هوڏي نهاريو ته شيشي جي فرج ۾ اسٽيل جا ٿرماس ۽ گلاس نظر آيا پر ان مهل ڏاڍي ڪاوڙ لڳي جڏهن ٿرماس مان گلاس ۾ پاڻي اوتڻ سان گلاس به گرم ٿي ويو ڇوته ٿرماس ۾ سخت گرم پاڻي پيل هو. خبر پئي ته هن ٿڌي علائقي ۾ کاڌي کانپوءِ گرم پاڻي ئي پيئندا آهن .
ٻاهر کليل علائقي ۾ چنڊ ظاهر ٿي چڪو هو ۽ سندس جوڀن رات جي سانت کي خمار چاڙهي ڇڏيا هئا. سڀني مردن ۽ عورتن جو مُوڊ هو ته مڌُر سنگيت جهڙن آوازن سان جبل تان هيٺ لهندڙ نديءَ جي پُل تي هلي چانڊوڪيءَ جو نظارو ڪجي، پر مون واري ساٿي پرمود ماٿر جو ٻيو مُوڊ هو. ماٿر مون کي وٺي ڪمري تي آيو ۽ بيگ کولي اُن مان هندستاني رم جي بوتل ڪڍيائين. هتي وري به پاڻيءَ جو مسئلو هو، سو هو وري پاڻيءَ جي ڳولا ۾ نڪتو پر کيس وري به ميس مان گرم پاڻيءَ جا ٿرماس مليا. بُک ۾ بصر به ڀلو وانگر اسان گرم پاڻيءَ ۾ رم ملائي ٻه ٽي پئگ پي ورتا. اهو اسان جي زندگيءَ جو پهريون تجربو هو: هڪ ته سخت گرم پاڻيءَ ۾ مَڌُ پيئڻ ۽ اهو به هڪ مندر ۾.
مان ڪمري کان ٻاهر نڪري ٿڌي موسم جو مزو ۽ رهائشي ڪمرن جو جائزو وٺڻ لڳس. قطار ۾ ٺهيل ڪاٺ جي ڪمرن آڏو چئن پنجن فُٽن جو ورانڊو ٺهيل هو ۽ ڪمرن جي پٺيان جهرڻو وهي رهيو هو جنهن جو مڌُر آواز سڄي رات ٻُڌڻ ۾ ايندو رهيو. سڄي رات ان ڪري جو مٿي ٻُڌائي چُڪو آهيان ته هانگ ڪانگ ۽ ملائيشيا جي همراهن جي خطرناڪ کونگهرن دير تائين جاڳائي رکيو هو. کونگهرن جي آوازن جو اثر ختم ڪرڻ لاءِ مون پنهنجو سڄو ڌيان جهرڻي جي آوازن ڏانهن لاڙي ڇڏيو هو جيڪي مون کي آزاد ڪشمير جي گادي مظفر آباد ايندي ويندي سرحد صوبي جي حد ۾ ڳڙهي حبيب الله ۾ ڪُنار نديءَ جي ڪنڌيءَ تي رات جي اونداهيءَ ۾ چپلي ڪباب کائيندي ٻُڌل مڌر آوازن جي ياد ڏياري رهيا هئا.
صبح جو مندر مان روانگي هئي. اَسُر ڌاري سمهڻ ۽ ٿڌ هجڻ ڪري صبح جو هنڌ مان نڪرڻ تي دل ئي ڪانه پئي چوي، پر نيٺ اُٿڻو پيو. شُڪر ٿيو جو قافلي جي عورتن جنهن باٿ روم تي قبضو ڪيو هو، اهو سندن جلدي تيار ٿيڻ جي ڪري واندو ٿي چڪو هو ۽ مون کي وهنجي تيار ٿيڻ ۾ ڪو مسئلو نه ٿيو. نيرن جي لاءِ ميس ۾ وياسين ته اهو ئي ڪوريائي ڀاڄين جو کاڌو پيش ڪيو ويو جنهن کي نه کائڻ ئي بهتر سمجهيم. چانهه لاءِ واجهه وڌاسين ته مڪئيءَ جهڙي ٽيسٽ جهڙو گرم پاڻي مليو، جنهن کي پڻ ٽيبل تي رکي ٻاهر نڪري آياسين. ان مهل قسمت ساٿ ڏنو جو قافلي جي روانگيءَ تائين وقت گذاريندي ميس جي سامهون ڪاٺ جي هڪ هال ۾ ويس جتي ڪوريائي ثقافتي شين جو اسٽور هو ۽ اتي ئي گرما گرم اِنسٽنٽ ڪافيءَ جو انتظام به هو. ٻين لاءِ ته ان ڪافيءَ جي قيمت مقرر هئي پر اسان مهمانن کي مفت ۾ ڪافي ڏني وئي. ڪافيءَ جا ٻه ڪوپ پيئڻ کان پوءِ وڃي خمار لٿا.
*