کٽمنڊو ۾ ٽريفڪ جام ۽ ڪراچيءَ جي ياد
2002 جي مئي ۽ 2004جي سيپٽمبر ۾ کٽمنڊو گهمڻ کانپوءِ ٽيون ڀيرو هاڻي هتي اچڻ جو موقعو مليو. 30 آڪٽوبر تي حيدرآباد ۾ هڪ ٽريننگ ورڪشاپ لاءِ آيل هئس ته پاڪستان پريس انٽرنيشنل جي چيئرمين اويس اسلم فون ڪري پُڇيوته عيد الاُضحيٰ کٽمنڊو ۾ ڪرڻ جو مُوڊ هجي ته تيار ٿيان. آڪٽوبر جي پهرين کان وٺي تيرهينءَ تائين هڪ انٽرنيشنل مشن کي وٺي سنڌ، پنجاب، خيبر پختونخواه ۽ اسلام آباد گهمائي اڃا واپس پهتو هئس ته مٿان حيدرآباد وڃڻ جو حڪم ٿيو هو. ۽ سفر جو ٿڪ لٿو ئي ڪونه هو ته نيپال وڃڻ جي آڇ ٿي. گهر ٻار کان پري عيد گذارڻ ڏکيو ته لڳو پر زندگيءَ جي نئين تجربي خاطر ها ڪري ڇڏيم. مون کي انڊونيشيا جي ايشيا ڪالنگ ريڊيو جي پارٽنرن جي سالياني گڏجاڻيءَ ۾ شريڪ ٿيڻو هو. اويس اسلم کي شايد عيد گهر ۾ ڪرڻي هئي جو عيد کانپوءِ هڪدم کيس به ڪنهن ملڪ جي دوري تي وڃڻو هو. هونئن به پنهنجي اداري جي ريديو سروس مان ٿو سنڀاليان تنهنڪري ايشيا ڪالنگ جي پارٽنر طور هن مون کي ئي موڪلڻ مناسب سمجهيو،
2002 ۾ انڊيا ۽ پاڪستان هڪٻئي جي جهازن جي سندن ايئر اسپيس مان لنگهڻ تي بندش وڌي هئي تڏهن مونکي امارات ايئر لائين جي جهاز ۾ ڪراچيءَ کان ڍاڪا ۽ اُتان بنگلاديش ايئر لائين بِيمان ذريعي کٽمنڊو اچڻو پيو هو، 2004 ۾ اها بندش ختم ٿي ته پهرين ئي پي آءِ اي جي اُڏام ۾ سيٽ ملي وئي ۽ ڪراچيءَ کان سڌو کٽمنڊو آيس، دير ئي ڪانه لڳي، پر هن ڀيري پي آءِ اي جي جهاز ۾ سيٽ ڪانه ملي ته اتحاد ايئر لائين ذريعي اچڻو پيو. گذريل رات ٽين وڳي گهران نڪتس، صبح جو پنج لڳي ويهه منٽن تي جهاز اُڏاڻو ۽ سوا ٻن ڪلاڪن کانپوءِ ابوظهبي پهتو جتان وري صبح جو ڏهين وڳي کٽمنڊو لاءِ روانا ٿياسين ۽ سومر پندرهين نومبر تي شام جو چئين وڳي کٽمنڊو هوائي اڏي تي لٿاسين. ڪراچيءَ کان کٽمنڊو ٻن ڪلاڪن جو سفر ايترو وقت وٺي ويو ڇوته اسان کي اولهه ۾ وڃي وري اوڀر ڏانهن سفر ڪرڻو پيو.
اميگريشن جي ڪاررواين کان واندو ٿي ٻاهر نڪتس ته کٽمنڊو گيسٽ هائوس نالي هوٽل جي وئن وارو انتظار ۾ بيٺل هو، مون سمجهيو ته شايد مان ۽ هڪ اڌ ٻيو ڪو مسافر هونداسين پر سندس هوٽل تي هلڻ وارا ڪيترائي يورپي مسافر هئا جن جي ڳرين بيگن کي ساڻن گڏ سٿي هن وئن هلائڻ شروع ڪئي. هوائي اڏي جي پارڪنگ کان ئي سخت ٽريفڪ جام هئي ۽ هوٽل تائين لاڳيتو اِهائي حالت هئي. پيرُ پيرَ ۾ واري چوڻيءَ موجب هلندا ٻن ٽن ڪلاڪن کانپوءِ هوٽل پهتاسين. واٽ تي ئي اوندهه ٿي چڪي هئي. هوٽل تائين پهچڻ لاءِ ڪن اهڙن سوڙهن ۽ گدلن رستن تان وئن لنگهي جتي اسٽريٽ لائيٽ به ڪانه هئي. وئن جي نه پهچڻ سبب ڊرائيور کي بار بار هوٽل تان فون اچي رهي هئي ۽ هو کين ٻُڌائيندو رهيو ته ساڍي چئين وڳي کان ٽريفڪ ۾ ڦاٿل آهيون.
سڀني اُوڻاين کي ڇڏي نيپال جو قدرتي حسن ئي اهڙو آهي جو وڏي تعداد ۾ سياح هتي اچن ٿا. سياحن جي تعداد جو اندازو ابوظهبي هوائي اڏي تي ئي ٿي ويو هو جتي ايتري رش هئي جو ڪرسين جي کوٽ سبب ماڻهو هيٺ پٽ تي ويٺا هئا. نومبر نيپال لاءِ وڏي تعداد ۾ سياح آڻي ٿو ۽ وڏو تعداد يورپي ماڻهن جو هوندو آهي جيڪي ٻارين ٻچي نيپال لاءِ موجود هئا.
*