صبح جي سانت واري ڌرتي
هن دعوت جي خاصيت هئي مڪئيءَ جا اوٻاريل سنگ ۽ ڪوريا جو Lotus flower wine جنهن نه رڳو ايراني صحافڻ پُونه نِداءِ Pooneh Nedai کي به ريجهائي وڌو پر سنگاپور مان آيل سِک عورت ستونت ڪور Satwant Kaur، جنهن گڏيل قومن جي ماحولياتي اداري جي نمائندگي ٿي ڪئي، تنهن کي ته اهو وائين ايترو وڻي ۽ چڙهي ويو جو ڪمري تي وڃڻ مهل وائين جي بوتل به پاڻ سان کڻي وئي ته جيئن اڪيلائيءَ ۾ به وڃي ڪجهه پئگ هڻي.
دعوت ختم ٿي ته رات جا يارنهن به ڪونه ٿيا هئا. اسان وٽ ان مهل رات اڃان جوان ٿيندي آهي، پر هتي موڪلاڻي ڪري ڪمرن تي وڃڻ جو وقت هو. مان يارهين ماڙ تي پنهنجي ڪمري جي بالڪنيءَ ۾ بيهي شهر جي چمڪندڙ ٽانڊاڻن جي پٺيان سانت ۽ سڪون جي سمنڊ ۾ ٻُڏل جبلن جو نظارو ڪري وڃي سمهي پيس. صبح جو سوير جڏهن اک کُلي ته تيار ٿيڻ کان اڳ وري وڃي بالڪنيءَ ۾ بيٺس ۽ جڏهن ٻاهر نهار ڪيم ته ڪوريا لاءِ قديم زماني کان مشهور نالو “صبح جي سانت واري ڌرتي” Land of Morning Silence بلڪل سچ لڳو.
صبح جي سانت واري ڌرتي هجڻ جون ثابتيون ته خاص طور مانهاءِ وليج ۾ ملن ٿيون جتي گذريل دوري ۾ وڃڻ ٿيو هو پر اڄ وري هڪ رات مانهاءِ وليج کان مٿي جبلن ۾ بائڪدام مندر ۾ گذارڻي هئي جتي ملندڙ سانت ۽ سڪون جي بيپناهه احساس کي لفظن ۾ بيان نٿو ڪري سگهجي
*