پھريون پنو
هُر کُر حيات واري امتحان دوستين جا،
”تبسم“ ”وفا جي رڻ ۾“ رُلندي عُمر گذاري.
شاعري
وفا جي رِڻ ۾
اويس قرني نوجوان شاعر آهي. ”وفا جي رڻ ۾“ سندس شاعريءَ جو مجموعو آهي. اويس قرنيءَ جو هي چوٿون شاعريءَ جو ڪتاب آهي. هي مجموعو اويس جي غزلن تي مشتمل آهي جنهن ۾ اٺانوي غزل ۽ ھڪ ڪافي شامل آهن. هن ۾ سموري شاعري اويس جي جذبن ۽ اُڌمن جي ترجماني ڪري ٿي.
- 4.5/5.0
- 1918
- 656
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- اويس قرني
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- پھريون پنو
- حق ۽ واسطا شاعر وٽ محفوظ
- ارپنا
- سنڌسلامت پاران
- مهاڳ
- مور ماڻهو
- جيئن ڏٺو مون
- اويس قرني- مثالي شاعر
- سر سسئي آبري
- پنهنجي پاران
- غزل
- مولا مدينو ٻيهر تون ڏيکار،
- سونهن ۽ سچ جو سردار آ، سُهڻو سچل،
- شعر نوان مان چوندو آهيان،
- خوشبو تنهنجي آئي گلابن جي واس ۾،
- دل ٿي چوي پئي رات ٽِڪي،
- مون لاءِ پاڻ کي سهڻا سجايو،
- اي سنڌ تنهنجي سونهن کي سلام آ،
- ايڏا، ايذاوَ نه ڏي دل کي، جو چُور چُور ٿي نه وڃي،
- ويو دل کسي سهڻو چاهه ۾ آهي،
- سامهون جاني اچي شهر نچي ٿو،
- ڇڏي رڻ ۾ مونکي هلندا هليا ويا،
- توکي ڏسڻ لئه مان رلندو رهيس”وفا جي رڻ ۾،“
- سنڌ سونهاري جي آس آهي مهراڻ،
- ٽوپي اجرڪ پائي اچجو،
- تون نه هيئن تنهنجي وري ياد آئي،
- ويران ڳوٺ ڳليون ويران رستا آهن،
- راهه ۾ هلندي رستا ڳالهائن ٿا،
- ڏسو سونهن کي ڪيڏي نه مستي آ،
- هن چيو ته ڏاڍو ڪو رولاڪ آهين،
- سنڌ منهنجي اَمر آ، اَمر ئي رهندي،
- تنهنجي پيار جي آڳ دل اندر مچندي رهي ٿي،
- منهنجي اکين جو آر، اهو نٿو سمجهين؟
- توکي وِساري وِساري ڪيئن ڇڏيان،
- رات جو پويون پَهر، تنهنجي جدائيءَ ۾ ڪيم جاڳ اَلا،
- ٿري منهنجا مارو ڏکايل آهن،
- سڄڻ منهنجو ڏاڍو حسين آ،
- سونهاري سنڌ جو شان آ، عثمان مروندي،
- ياد تنهنجي ۾ هي منهنجي دل بُلاٽيون کائي ٿي،
- هوءَ دل کي پلي جيان اُڀا جهير ڏيندي وئي،
- نيڻ خوابن ۾ توکي ڏسندا رهن ٿا،
- تنهنجون يادون دل ۾ چڀن هر وقت،
- تنهنجو چهرو چنڊ جي چانڊاڻ آ.
- محبوبن جا ڇال ڇڇڪا سنڀاليا نه ٿا ٿين،
- تون آهين ڪٿي او! پرين تو لئه نڪرن سارون اندر مان،
- توريءَ منهنجي ڪين سري ڙي ساجن،
- جاڙو غزل
- تڙيو آدم بهشت مان، آدم جو خدا حافظ،
- حسينائون پنهنجا سُور پاڻ ۾ سَلينديون ته هونديون،
- درد هي پنهنجا لڪائي مرڪڻو پوندو به آ.
- تو منهنجي زندگي اُجاڙي آهي صنم،
- تنهنجي پيار جي باهه اندر ۾ سڄڻ ڀڙڪي آ،
- تنهنجا ناز نخرا وڻن ٿا پيارا هِن،
- شهر ۾ ڏاڍو گوڙ ۽ گمسان هيو،
- نيڻ تنهنجا پيچرا تڪيندا هن روزانه پرين،
- تو سان پيچ پيار جا منهنجا پختا آهن پيارا،
- عجب عشق هن ساڻ منهنجو لڳي ويو.
- سدائين ساٿ تنهنجو ۽ حوصلو گهرجي،
- سهڻو جي اچي اڱڻ سرهاڻ ڇو نه ڪجي،
- مُرڪ مِٺڙا مند مَنَ مُرڪي پرين.
- سُورن جي انبارن سان جنگ جوٽي رکڻي آ،
- سنڌ مٿان پروان هيو راشد مورائي،
- سنڌ واسين جو سرواڻ آ، سرمست،
- تو سِوا چڪڻ آهي زندگي،
- ڏات جي ديوي آئي اڱڻ تي سهڻو روپ ڌري،
- او! مَڌ پيارڻ واري ٿورو آهستي آهستي هَل،
- پرينءَ جون يادون سانڍي رکيم سڀ ساهه ۾،
- سڄو ڌيان منهنجو تنهنجي مَڇ تي هو،
- سدا منهنجي هوءَ روبرو هوندي آ،
- هو ڏس درياهه جا ڪيڏا نه سهڻا ڪنارا ٿا لڳن،
- تو کان سواءِ ڏاڍو لڇان ٿو مان،
- مان ته حسينن جو غلام آهيان ۽ دل محبت واري،
- پرين تنهنجي محبت مون لئه مٺي ماکي مثل آ،
- ڏسي حُسن تنهنجو ٿي دل مست الست آ پيارا،
- ڪرڻ ديدار تنهنجو ئي ايندو آهيان تو وٽ مان،
- جيئن تون مرڪندو آهين گلابن جون پتيون ڇڻن ٿيون،
- تون هجين مان هجان چار چانڊوڪيون،
- دهشت جو راڪاس سر عام، اَمن ڪِٿي آ،
- او! سهڻا هيڏي پيار ۾، ٽِڻ مِڻ نه ڪر،
- توکان سوا، رُلي زندگي وئي،
- تنهنجو چهرو صفا حسين مهتاب آ،
- تنهنجون ساروڻيون وسارڻ ڏاڍو ڏکيو آ،
- تنهنجي ساهن ۾ جو ڏاڍو هُڳاءُ آهي،
- اسان جي پيار جا هوڪا، جت ڪٿ هُليا هِن،
- سنڌ سموري سون ڀري، سينگار مرشد گهوٽ لطيف،
- شاعرن جو سرموڙ شاعر آ، مرشد گهوٽ لطيف،
- ھُوءَ ڏاڍو اُداس ھُئي، جائي پائي
- صنعت بي نقوط
- تنهنجي آهي مست جواني واهه ڙي اوهه.
- وقت جي گهڙي ايڏي مُنجهيل ڇو؟
- سدا منهنجي هوءَ روبرو هوندي آ،
- هو الائي جي چڙيو آ، ڳالهه آئي پائيءَ تي.
- وڙهي وڙهي نيٺ ٺهي وينداسين.
- کنڊڙي وڃان موتين جيان ته پوءِ سَهيڙي ڇَڏ،
- طويل غزل
- منهنجي محبوب جهڙو ڪنهن جو ڀي سينگار نه آ.
- ڪافي
- مصنف جا ڇپيل ڪتاب
هُر کُر حيات واري امتحان دوستين جا،
”تبسم“ ”وفا جي رڻ ۾“ رُلندي عُمر گذاري.