شاعرن جو سرموڙ شاعر آ، مرشد گهوٽ لطيف،
رهبر سنڌ صفا ظاهر آ، مرشد گهوٽ لطيف.
هن جي آستاني تي جو آيو تنهن جهول آ ڀريو،
صوفي منش انسانن لئه طاهر آ، مرشد گهوٽ لطيف.
ڪيائين اچي آباد ڀٽ جي ڀلاريءَ ڀونءِ کي،
حقيقت ۾ وڏو شاڪر آ، مرشد گهوٽ لطيف.
ڏنائين درس مارن کي محبت ۽ انسانيت جو،
ساري انسانيت لئه وسيلو واهر آ، مرشد گهوٽ لطيف.
تاڃيءَ پيٽي سچو سيد آهي، منهنجو لطيف،
پنجتن جي پياري ڀاڪر ۾ آ، مرشد گهوٽ لطيف.
سندس آستاني تي ڪيئي مسڪين مارو رهن ٿا،
مسڪين ماڻهن جو حامي ناصر آ، مرشد گهوٽ لطيف.
کيس پنهنجا فقير ڏاڍا پيارا لڳندا آهن،
هو پنهنجي فقيرن تي فاخر آ، مرشد گهوٽ لطيف.
جت وجداني ڪيفيتن ۾ سحر طاري ٿئي،
پراون کي پنهنجو ڪرڻ ۾ ماهر آ، مرشد گهوٽ لطيف.
هنگلاج جيلسمير هند سنڌ جو سير ڪيائين،
اويس ”قرني“ وڏو هو سائر آ، مرشد گهوٽ لطيف.