ڇڏي رڻ ۾ مونکي هلندا هليا ويا،
سوين سُور مونکي ڏيندا هليا ويا.
ڪيم منٿون ڪيئي، رهي رات هڪ پئو،
مڃي هڪ نه منهنجي، اٿندا هليا ويا.
هيا مالوند، ڌڻن جا ته مالڪ،
رڍون ٻڪريون چاريندا ڪاهيندا هليا ويا.
اُٺو مينهن بر ٿي ويون بهارون،
وٺي وڳ خوش ٿي کلندا هليا ويا.
آهي ٿر ۾ ڌرتي سائي چادر پهري،
پنهنجا ٻنيون ٻارا، ڀريندا هليا ويا.
آيو عشق، عقل ۽ هوش هليو ويو،
سڀئي سنگتي ساٿي ڇڏيندا هليا ويا.
مون کي سِڪَ اويس سُمهڻ نه ٿي ڏي،
جايون ”قرني“ جِيءَ ۾ جوڙيندا هليا ويا.