ايڏا، ايذاوَ نه ڏي دل کي، جو چُور چُور ٿي نه وڃي،
هر هر نئون سُور نه ڏي مونکي، دل ڪافور ٿي نه وڃي.
محبتن جي ماريل کي تنهنجا ڏنل گهاوَ تي گهاوَ ڇا ڪندا،
دل ۾ ڏاڍو خوف اٿم ته مون کان ڪو، ڪلور ٿي نه وڃي.
اِنهن ڪارن ڪارن نانگن کي نه کول ڪٿي ڏنگي نه وجهن،
متان سائل به سِرُ ڏيڻ لئه، تو مٿان منصور ٿي نه وڃي.
ڪڏهن ڪڏهن دلين جا مهمان مِيتَ بڻيو وڃن،
ڏسي روح توکي ڪِٿِ اسان جو مجبور ٿي نه وڃي.
رندن کي سنڀار تنهنجي ۽ فڪرات آ، مئڪدي وارن کي،
ٿي نه پئي سمونڊ مئڪدو، ڪلال جي ڪُوءِ مغمور ٿي نه وڃي.
ڏسي رقاصن جو رقص دل منهنجي هر کي پئي آ، هاڻي،
دل کي ڪيئن پليان مان، جو هُو هاڻي مَحِمور ٿي نه وڃي.
گمنامين جي اوٽ ۾ رهڻ ڏي، اسان کي هاڻي تون،
چوري چوري ۽ لِڪي لِڪي ”قرني“ ملڻ مشهور ٿي نه وڃي.