او! سهڻا هيڏي پيار ۾، ٽِڻ مِڻ نه ڪر،
ڏيکاري وڃ منهن سنسار ۾، ٽِڻ مِڻ نه ڪر.
وتان ٿو توله رڙيون ڪندو هِن زماني ۾،
نه ٻوڙ منهنجي دل کي تار ۾، ٽِڻ مِڻ نه ڪر.
هيڏي مستي نه ڪر مون اڳيان او! سنگدل،
ڪجهه نه رهيو اٿئي انڪار ۾، ٽِڻ مِڻ نه ڪر.
آءُ هَلي ڪرائي وڃ ديدار مون کي،
مزو ڏاڍو اٿئي الفت اظهار ۾، ٽِڻ مِڻ نه ڪر.
ڏس ڪڏهن ايندين منهنجي اوتاري تي،
ڪري هاڪار پوءِ هاڪار ۾، ٽِڻ مِڻ نه ڪر.
هڪڙي جهلڪ لاءِ سڪائين ڇو ٿو سڄڻ،
اچي ڪراءِ ديدار پنهنجو ديدار ۾، ٽِڻ مِڻ نه ڪر.
سونهن ۾ سهڻو آهين تون اويس ”قرني“،
سَرسُ آن تون سينگار ۾، ٽِڻ مِڻ نه ڪر.