جيئن تون مرڪندو آهين گلابن جون پتيون ڇڻن ٿيون،
پرين تنهنجي مرڪڻ سان جرڪي زمين مند مهڪي آ.
ٻڌايو تات آ مونکي، اَڄُ تون اچڻو آهين،
تڏهن ته پر پٺ تنهنجي دلڙي ڌڙڪي آ.
حسينن کان حسين آهين ڪرين سينگار ٿو جڏهن،
ڏسي ديد منهنجي توکي ۽ اک به جرڪي آ.
تنهنجي شوخ ادا چنچل انهيءَ سان پيار آ،
تڏهن ته دل آتي آ، توتي دل هرڪي آ.
تون غيرن سان گهمندو آهين ڏک اهو ئي آ،
منهنجو اندر سڙي ٿو، اندر ۾ باهه ڀڙڪي آ.
ڪيئي اُڏاريم ڪانگ قاصد تنهنجي پسڻ لئه،
توکي هر هر ”قرني“ ساري پساري اک به ڦڙڪي آ.