سنڌ سلامت پاران
سنڌ سلامت ڊجيٽل بوڪ ايڊيشن سلسلي جو نئون ڪتاب ”وفا جي رڻ ۾“ اوهان اڳيان پيش آهي. ھي ڪتاب محترم اويس قرنيءَ جي شاعريءَ جو مجموعو آھي.
اويس قرني نوجوان شاعر آهي. ”وفا جي رڻ ۾“ سندس شاعريءَ جو مجموعو آهي. اويس قرنيءَ جو هي چوٿون شاعريءَ جو ڪتاب آهي. هي مجموعو اويس جي غزلن تي مشتمل آهي جنهن ۾ اٺانوي غزل ۽ ھڪ ڪافي شامل آهن. هن ۾ سموري شاعري اويس جي جذبن ۽ اُڌمن جي ترجماني ڪري ٿي.
هي ڪتاب ساحل پبليڪيشن، حيدرآباد پاران 2017ع ۾ ڇپايو ويو آھي. ٿورائتا آهيون ساحل پبليڪيشن جي سرواڻ مانواري مور ساگر جوڻيجي جا جنهن ڪتاب جي ڪمپوز ڪاپي موڪلي.
محمد سليمان وساڻ
مينيجنگ ايڊيٽر ( اعزازي )
سنڌ سلامت ڊاٽ ڪام
sulemanwassan@gmail.com
www.sindhsalamat.com
books.sindhsalamat.com
ڪتاب جو مطالعو ڪريو
مولا مدينو ٻيهر تون ڏيکار،
سونهن ۽ سچ جو سردار آ، سُهڻو سچل،
شعر نوان مان چوندو آهيان،
خوشبو تنهنجي آئي گلابن جي واس ۾،
مون لاءِ پاڻ کي سهڻا سجايو،
اي سنڌ تنهنجي سونهن کي سلام آ،
ايڏا، ايذاوَ نه ڏي دل کي، جو چُور چُور ٿي نه وڃي،
ويو دل کسي سهڻو چاهه ۾ آهي،
سامهون جاني اچي شهر نچي ٿو،
ڇڏي رڻ ۾ مونکي هلندا هليا ويا،
توکي ڏسڻ لئه مان رلندو رهيس”وفا جي رڻ ۾،“
سنڌ سونهاري جي آس آهي مهراڻ،
تون نه هيئن تنهنجي وري ياد آئي،
ويران ڳوٺ ڳليون ويران رستا آهن،
راهه ۾ هلندي رستا ڳالهائن ٿا،
ڏسو سونهن کي ڪيڏي نه مستي آ،
هن چيو ته ڏاڍو ڪو رولاڪ آهين،
سنڌ منهنجي اَمر آ، اَمر ئي رهندي،
تنهنجي پيار جي آڳ دل اندر مچندي رهي ٿي،
منهنجي اکين جو آر، اهو نٿو سمجهين؟
توکي وِساري وِساري ڪيئن ڇڏيان،
رات جو پويون پَهر، تنهنجي جدائيءَ ۾ ڪيم جاڳ اَلا،
ٿري منهنجا مارو ڏکايل آهن،
سونهاري سنڌ جو شان آ، عثمان مروندي،
ياد تنهنجي ۾ هي منهنجي دل بُلاٽيون کائي ٿي،
هوءَ دل کي پلي جيان اُڀا جهير ڏيندي وئي،
نيڻ خوابن ۾ توکي ڏسندا رهن ٿا،
تنهنجون يادون دل ۾ چڀن هر وقت،
تنهنجو چهرو چنڊ جي چانڊاڻ آ.
محبوبن جا ڇال ڇڇڪا سنڀاليا نه ٿا ٿين،
تون آهين ڪٿي او! پرين تو لئه نڪرن سارون اندر مان،
توريءَ منهنجي ڪين سري ڙي ساجن،
تڙيو آدم بهشت مان، آدم جو خدا حافظ،
حسينائون پنهنجا سُور پاڻ ۾ سَلينديون ته هونديون،
درد هي پنهنجا لڪائي مرڪڻو پوندو به آ.
تو منهنجي زندگي اُجاڙي آهي صنم،
تنهنجي پيار جي باهه اندر ۾ سڄڻ ڀڙڪي آ،
تنهنجا ناز نخرا وڻن ٿا پيارا هِن،
شهر ۾ ڏاڍو گوڙ ۽ گمسان هيو،
نيڻ تنهنجا پيچرا تڪيندا هن روزانه پرين،
تو سان پيچ پيار جا منهنجا پختا آهن پيارا،
عجب عشق هن ساڻ منهنجو لڳي ويو.
سدائين ساٿ تنهنجو ۽ حوصلو گهرجي،
سهڻو جي اچي اڱڻ سرهاڻ ڇو نه ڪجي،
مُرڪ مِٺڙا مند مَنَ مُرڪي پرين.
سُورن جي انبارن سان جنگ جوٽي رکڻي آ،
سنڌ مٿان پروان هيو راشد مورائي،
سنڌ واسين جو سرواڻ آ، سرمست،
ڏات جي ديوي آئي اڱڻ تي سهڻو روپ ڌري،
او! مَڌ پيارڻ واري ٿورو آهستي آهستي هَل،
پرينءَ جون يادون سانڍي رکيم سڀ ساهه ۾،
سڄو ڌيان منهنجو تنهنجي مَڇ تي هو،
سدا منهنجي هوءَ روبرو هوندي آ،
هو ڏس درياهه جا ڪيڏا نه سهڻا ڪنارا ٿا لڳن،
تو کان سواءِ ڏاڍو لڇان ٿو مان،
مان ته حسينن جو غلام آهيان ۽ دل محبت واري،
پرين تنهنجي محبت مون لئه مٺي ماکي مثل آ،
ڏسي حُسن تنهنجو ٿي دل مست الست آ پيارا،
ڪرڻ ديدار تنهنجو ئي ايندو آهيان تو وٽ مان،
جيئن تون مرڪندو آهين گلابن جون پتيون ڇڻن ٿيون،
تون هجين مان هجان چار چانڊوڪيون،
دهشت جو راڪاس سر عام، اَمن ڪِٿي آ،
او! سهڻا هيڏي پيار ۾، ٽِڻ مِڻ نه ڪر،
توکان سوا، رُلي زندگي وئي،
تنهنجو چهرو صفا حسين مهتاب آ،
تنهنجون ساروڻيون وسارڻ ڏاڍو ڏکيو آ،
تنهنجي ساهن ۾ جو ڏاڍو هُڳاءُ آهي،
اسان جي پيار جا هوڪا، جت ڪٿ هُليا هِن،
سنڌ سموري سون ڀري، سينگار مرشد گهوٽ لطيف،
شاعرن جو سرموڙ شاعر آ، مرشد گهوٽ لطيف،
ھُوءَ ڏاڍو اُداس ھُئي، جائي پائي
تنهنجي آهي مست جواني واهه ڙي اوهه.
وقت جي گهڙي ايڏي مُنجهيل ڇو؟
سدا منهنجي هوءَ روبرو هوندي آ،
هو الائي جي چڙيو آ، ڳالهه آئي پائيءَ تي.
وڙهي وڙهي نيٺ ٺهي وينداسين.
کنڊڙي وڃان موتين جيان ته پوءِ سَهيڙي ڇَڏ،
منهنجي محبوب جهڙو ڪنهن جو ڀي سينگار نه آ.
ڪتاب تي آيل ريٽنگ ۽ رايا
ھيستائين ڪابہ ريٽنگ ناھي مِلي
ڪتاب تي راءِ ڏيڻ لاءِ مھرباني ڪري لاگ ان ڪريو.
