ڪرڻ ديدار تنهنجو ئي ايندو آهيان تو وٽ مان،
منهنجي مسڪين دل تنهنجي ديدار جي پياسي آ.
سِوا تنهنجي سهڻا مان هِت اُداس رهندو هان،
تنهنجي يادن ڪيو مون کي ڏاڍو اُداسي آ.
ڏنا ٿي گهاوَ جيڪي جاني سي ناسور ٿي ويا آهن،
روح سڙندو رهي ٿو ۽ دل نه ٿي، آ ساسي آ.
تو سان پيار منهنجو ۽ عشق بي انتها آ،
ڪري تو ڌار مون کي بڻايو ڇو الهراسي آ.
ڪڏهن ڪر قرب تون پنهنجو مُنهن ته ڏيکاري وڃ،
رهان ٿو اُداس مان، منهنجي دل وسواسي آ.
روز ٿو روئارين مون کي ۽ روز ٿو مارين مون کي،
”قرني“ هي بُتُ تنهنجي شهر جو جانان واسي آ.