سڄڻ منهنجو ڏاڍو حسين آ،
منهنجي دل کي پڪو يقين آ.
ڪڏهن ڪڏهن ڌار ٿيندو آ،
پر لڳندو مون کي هو همنشين آ.
هو ملي ٿو روز مئه ڪدي ۾ دلبر،
پرين لڳندو منهنجو مئڪشين آ.
رهندو آهي منهنجي دل اندر هو،
پرين دل جي جهروڪي ۾ مڪين آ.
سهڻن کان وڌ آ سهڻو حَسين،
ڄڻ هوءَ ڪا مون لئه مهجبين آ.
مان ڇا تعريف ڪريان هن جي،
هو سمورن حسينن جو امين آ.
اويس ”قرني“ آ، هن جو شيدائي،
هن جي ڏسڻ سان ايندين تسڪين آ.