ڏسو سونهن کي ڪيڏي نه مستي آ،
سڄڻن جي ڪُهڻ لئه، هن کي چُستي آ.
اسين ته ڪُسڻ جي لاءِ تيار بيٺاهون،
ڪيڏي ته اسان جي سِري سستي آ.
هو ناز وِچان ٿو گهمندو رهي،
ڪيڏي ته پرينءَ منهنجي ۾ سرمستي آ.
هو ڦندن سان مون کي ڦاسائي ٿو پر،
منهنجو مَن به حسن پرستي آ.
حُسن وارن جو هو سلطان آهي،
وڏي اُتم ڪا، هوءَ يار هستي آ.
اويس ته هُن جو ير آهي ثنائي،
”قرني“ سونهن جي ڪيڏي وستي آ.