توکي ڏسڻ لئه مان رلندو رهيس”وفا جي رڻ ۾،“
ڪٿي آهين توکي ڳولهيندو رهيس”وفا جي رڻ ۾.“
ايترو ڇو ٿو ستائين تون، مونکي او! پيارا،
توکي ڏسڻ لئه دانهون ڪندو رهيس”وفا جي رڻ ۾.“
تو اڳيان منٿون ۽ ميڙون ڪيون مون ڏاڍيون،
پوءِ به ڇڏي وَئين، رُئندو رهيس”وفا جي رڻ ۾.“
عشق تنهنجي ڪيو برباد ٿي ويس نڪمو آءٌ،
پوءِ به تنهنجي لئه جبل جهاڳيندو رهيس”وفا جي رڻ ۾.“
تو ڪئي ناحق جدائي آهي مون کان او! سنگدل،
تنهنجي هن بي رُخيءَ ۾ تڙپندو رهيس”وفا جي رڻ ۾.“
چون ٿا ماڻهو مون کي هت هاڻ چريو چريو،
هن جي پيار ۾ چريو چوائيندو رهيس”وفا جي رڻ ۾.“
”قرني“ اويس ٿو تو لئه تڙپي رڙي هت هر دم ويٺو،
ڪاٿي آهين تون پيارا، سوچيندو رهيس ”وفا جي رڻ ۾.“