منهنجي محبوب جهڙو ڪنهن جو ڀي سينگار نه آ.
منهنجي دلدار جهڙو ڪنهن جو ڀي دلدار نه آ.
منهنجي منٺار سندو پيار نرالو جڳ کان،
ڪنهن جي سهڻي، منهنجي دلبر جيان ڪيو پيار نه آ.
مان پنهنجي يار جي ڇا، حُسن جي تعريف ڪيان،
منهنجي دلدار جهڙو ڪنهن جو هتي يار نه آ.
منهنجو محبوب جيئن زلف سنواريندو آ،
ايندي وارن جي ڪرڻ ڪنهن کي هينئن سنوار نه آ.
پنهنجي محبوب جو مان شهر ڇڏي ڪاڏي وڃان،
مون کي هن شهر جيان ايندو ڪٿ قرار نه آ.
ننهن کان چوٽيءَ تائين دلبر آ، حسينن کان حسين،
ڪنهن جي رُخ ۾ منهنجي جانيءَ جهڙو جنسار نه آ.
هو ته جنهن وار مون سان اويس اچي آ ملندو،
سچ ”قرني“ اهڙو ٿيندو ڪو ٻيو وار نه آ.