تنهنجي پيار جي آڳ دل اندر مچندي رهي ٿي،
ڪڏهن ايندين منهنجي اڱڻ دل لڇندي رهي ٿي.
اسين ٻئي آهيون هتي پيار جا مسافر سدا گڏ رهون پيا،
ڪريون پاڻ ۾ ڪچهريون، سدا دل پڇندي رهي ٿي.
تون آءُ گهمندا رهون هِن ساري جهان ۾،
ائين رهون فضا ۾ جيئن ڪونجن قطار اڏندي رهي ٿي.
محبت جي ميدان ۾ ڪڏهن ڀي مايوس نه ٿي جي،
اسان جي پيار کي ڏسي، ساري دنيا جلندي رهي ٿي.
جڏهن پرين منهنجي اڱڻ تي ايندو آهي مون وٽ،
هن جا جوهر جمال ڏسي دل منهنجي نچندي رهي ٿي.
جي گهڙي پل جي لاءِ هو مون کان جدا ٿيندو آ سڄڻ،
ڪاوڙ منجهان منهنجي دل يَر تپندي رهي ٿي.
اويس ”قرني“ محبوبن سان ايتري ڪاوڙ نه ڪر تون،
تنهنجي اُن ورجاء سان منهنجي دل ڏکندي رهي ٿي.